Hoe je de grens van China overleefd

periode: 08-10-2012

Via: Irkeshtam, Uluqqat

Ok. We waren dus met 12 fietsers aan de grens van China. De grens van China en dus ook de grenspost aan de Kirgizische zijde gaat tijdens feestdagen gewoon dicht. Potdicht. Dus dat betekende tussen 30 september en 8 oktober geen mensen in of uit China. Over ambtenaren gesproken. Dus op 8 oktober stonden we met zijn twaalven en 100 vrachtwagens te popelen om de grens over te gaan. Allemaal een beetje nerveus natuurlijk. Het is China! De fietsers, niet de vrachtwagen chauffeurs. En er borrelde ook wat competitief gedrag omhoog. Waar wij uiteraard geen last van hadden. Maar Danny en ik waren wel de eerste die de grens over gingen aan de Kirgizische zijde. Daarna was het 40 minuten fietsen over een ongeasfalteerde weg in aanbouw en daar bereikte we ook als eerste de Chinese grenspost. Er werd wat gelachen om ons en gewezen en er was iemand die zowaar engels sprak en ons vertelde dat we met een vrachtwagen mee moesten. Hier zouden ze onze paspoorten checken maar 150 kilometer verder zouden we pas een stempel krijgen. de 150 kilometer naar de volgende grenspost was wederom een ongeasfalteerde weg in aanbouw en bovendien, volgens de douane beambte, zeer gevaarlijk ivm piraten. Dus we moesten op een truck, een persoon per truck. Maar eerst even alle tassen open. Nou was ik niet van plan om in mijn eentje 5 tot 7 uur bij een wildvreemde truck chauffeur op de bijrijders stoel te kruipen. Dat puntje leverde dus wat discussie op. Toen Danny de verantwoordelijkheid voor mijn veiligheid bij de douaniers neerlegde was het ineens wel mogelijk met zijn tweeën. Een aardige truckchauffeur was daarna snel gevonden. De tassen controle was ook redelijk snel afgehandeld want het bleek dat de chinezen voor 10 tassen met allemaal verschillende zakjes en vakjes geen geduld hebben. Dus daar gingen de fietsen en de tien tassen achter in een lege stoffige truck met niets om de boel aan vast te zetten. Op hoop van zegen. En als eerste van ons twaalven op een truck. Maar het is geen wedstrijd :-)

De weg bleek veel erger en veel langer dan gedacht. Laat ik het zo zeggen, een ritje in de achtbaan is er niets bij. Ik en Danny werden letterlijk meerdere malen uit onze stoel gelanceerd. De vrachtwagen chauffeur was snel, ja dat moet ik hem meegeven, hij was snel. Dit betekende helaas wel dat de vrachtwagen soms ook ala 'the A team' door de lucht vloog. En onze fietsen in de achterbak... tja... Laten we het er op houden dat het een lange rit was gevuld met terugkerende rusteloze gedachten; Kim, er is nu niets meer aan te doen, laat het los, we kunnen alleen het beste hopen. Kim, er is nu niets meer aan te doen, laat het los, we kunnen alleen het beste hopen. Kim, er is nu niets meer aan te doen, laat het los, we kunnen alleen het beste hopen.

Het landschap was prachtig, dramatisch. Niemandsland met dorpen, kamelen en veel mannen op motors. Vrouwen werkend aan de weg in aanbouw. Ik heb er niet veel van meegekregen omdat ik me vooral concentreerde op het overleven van de rit maar wat ik heb gezien was prachtig.

6 uur later kwamen we bij de tweede grenspost. Het duurde even voor wij en een douanier de vrachtwagen chauffeur hadden overtuigd om de achterbak open te maken en ik snap nu waarom. Onze fietsen en tassen waren de hele truck door gelanceerd. Was de truck ook al zo stoffig toen de fietsen er in gingen? Alles, maar dan ook alles zat onder het rode stof. Niet allen op de tassen maar ook in de tassen. in de voorvakjes, in de hengsels. In alles. Gelukkig niets, wat later bleek, dat een goede douche niet kan oplossen. De verdere schade? Een gedeukte helm, een verloren kilometer teller (nummer drie alweer), twee verbogen bagagedragers, een verbogen voor tandwiel, een paar hele lelijke beschadigen in de lak van mijn mooie Santos. (Ja, ze moet bij getipt worden anders gaat ze roesten...). Al met al niet slecht dus.

Als eerste bij de tweede chinese grenspost. HAHAA! En na een controle op verboden literatuur, verdovende middelen en pornografische foto's en wat grapjes (of was het ernst?) van de chinese douaniers (why are you having so much fun? Get in line you are in china now...) stonden we voor 't echhie op chinees grondgebied! Kikke.

Zie de video sectie voor een heel kort filmpje (howtosurvivethechineseborder) om een impressie te krijgen van onze rit door chinees niemandsland.

Tot ons volgende avontuur,

K&D

PS Dus hoe overleef je nou de Chinese grens?

- Zorg dat je vroeg in de ochtend bij de grens bent, de rit duurt zowat de hele dag

- Als je met fietsen reist, kies een open truck waar je de mogelijkheid hebt om de fietsen vast te maken

- Neem wat in tegen de zenuwen (bij voorkeur voor ze je tassen controleren anders ben je het kwijt)

- Neem indien van toepassing iets in tegen wagenziekte (idem als boven)

- Laat je niet opjutten door je medereizigers, genoeg trucks voor iedereen

- Reageer de spanning niet af op je geliefde of andere reisgenoten

- Neem een kussen mee om je hoofd te beschermen

- Neem drinken en eten mee maar niet te veel want op een plas pauze hoef je niet te rekenen