ON THE ROAD AGAIN

Bijdrage van Danny: Niet vast te leggen

Veel van die dingen zijn niet vast te leggen

Al vanaf het begin heb ik me afgevraagd of ik een camera mee zou nemen. Ik heb het gedaan. Gelukkig, want het is leuk om de gebeurtenissen terug te zien als een soort geheugen voor een tijdlijn. Ik weet zelfstandig niet na een paar dagen op deze gebeurtenissen terug te komen, met de foto's erbij gaat dat wel. Wat vertellen de foto's? niet het verhaal wat ik in mijn hoofd heb zitten van dat wat ik heb meegemaakt. Hoe kan ik foto's maken die mijn verhaal zo goed mogelijk weergeven? Het zou leuk zijn als de foto's het verhaal zouden vertellen zonder mijn verhaal. Maar ja... ik denk dat veel dingen niet vast te leggen zijn.

Van de ervaringen die ik tot zover heb meegemaakt verzamel ik gebeurtenissen die erg op elkaar lijken. Hierdoor ga ik er over nadenken en let ik in verschillende landen op gelijk achtige situaties. Ik zal drie gebeurtenissen omschrijven om een voorbeeld te geven.

Haha..., terwijl ik dit schrijf, aan de kant van de weg onder een paar bomen om te schuilen voor de zon, rond een uur of half drie en zo'n 38 graden. We rusten iedere middag, leggen ons kleedje uit pakken de drie tassen eraf waar al het eten drinken en kookspullen in zitten om de lunch te bereiden. Na het eten en het fietsen doen we een tukkie of typen we (meestal Kim) een stukje tekst. Nu had ik er zin in om weer eens wat te schrijven....

Goed, Terwijl ik dit schrijf is er zo'n moment. Een moment wat ik niet kon vastleggen.

Ineens staat daar die oude man, met plastic schoentjes waarvan de neus van de schoen omhoog gekruld is. Een te grote wijde broek, eroverheen een overhemd en colbertje. Zijn gezicht is hetgeen wat de man kenmerkt. Een mooi gerimpeld bruin hoofd met een witte half lange verzorgde baard. Van teen tot top afgerond met een hoedje. Dat hoedje zal wel een naam hebben maar dat weet ik niet.

Terwijl ik opsta zonder Kim te storen, want die ligt lekker een tukkie te doen, wisselt de oude man zijn stok van z'n hand onder z'n oksel om mij met wat gemompel - wat me zeer vriendelijk overkomt - intiem de hand te schudden. z'n tweede hand pakt onze handen tezamen vast. Kijkt mij doordringend aan, laat mijn handen los en maakt een lichte buiging. z'n ene hand pakt automatisch zijn stok weer vast en de andere hand legt hij op zn hart. kromt weer terug zover als hij kan - de oude man - doet z'n duim omhoog en schuifelt langzaam langs onze fietsen het holletje omhoog. als ik hem wat druiven aan wil bieden is de man weg...

Geen foto, geen video zelfs dit stukje tekst geeft niet weer wat ik zojuist meemaak.

En de andere drie voorbeelden die hou ik dan ook maar voor mijzelf...

;-) (danny)

Reacties

Reacties

mM

Dat is 'in liefde elkaar ontmoeten'! Woorden kunnen dat m.i. niet beschrijven. Bedankt dat jij het wel beschreef!
(sm)Marja

De Mama

Echt,Danny weer bijzonder geschreven
Mooi om zo,n iemand te ontmoeten
Hier heb je geen foto voor nodig zoiets vergeet je niet.
Liefs

Connie Radijs

Lieve Danny en Kim, lang niet gereageerd op jullie mail, moet helaas ook bekennen dat ik (nog) niet alles gelezen heb maar ondanks dat heb ik enorm veel respect voor jullie en heb ik zojuist genoten van het verslag van Danny en alle foto's. Ik wens jullie al het goede en pas goed op elkaar.

jenny mittertreiner

wat een byzondere ontmoeting, dan! idd niet overal heb je een foto bij nodig! Zoiets zit op je netvlies!
pas goed op elkaar, dikke x

mary@pkfv.nl

dit zijn de dingen die het leven bijzonder maken.
je hebt het mooi verwoord Danny.

Mary

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!