Praktische zaken

Even tussendoor een illustratie van ons leven dat niet bestaat uit alleen maar vrijheid. Ook op reis hebben spullen onderhoud nodig. Kleding wassen, matjes drogen als de zon schijnt, kookgerei schoonhouden, fietsen onderhouden, elke dag boodschappen doen en water vinden. Ja, ook hele praktische zaken houden ons bezig op deze reis. Deze praktische zaken kunnen soms een groot deel van de tijd in beslag nemen en onze plannen in de war schoppen. Dit gold ook voor onze drie weken in Istanbul.

Wachten op een pakje

In Bulgarije hadden we geconstateerd dat er een deel van Danny zijn fiets was verbogen. Een vrij essentieel onderdeel waar het hele gewicht van de fiets op rust. Toen onze host in Istanbul bekend was zocht Danny contact met Nazca om het probleem en zijn zorgen over de duurzaamheid van de fiets toe te lichten. Omdat er naast dit onderdeel ook al veel kleine dingetjes met zijn fiets aan de hand zijn (roestende onderdelen, gebroken remkabel, kapot ventiel, oxidatie van de velg), begon Danny te twijfelen aan de sterkte van zijn fiets en of de Nazca in staat zal zijn hem naar China te vervoeren. We zijn tenslotte nog maar 7 maanden onderweg. Nazca stuurde een geruststellende mail terug en beloofde het onderdeel onder garantie te vervangen en op te sturen naar Koos, de leverancier van Danny zijn fiets. Danny zocht contact met Koos en deze zou het pakje versturen zodra het binnen was. We hadden aan Kerem gevraagd of het oké was dat we het pakje naar zijn huis zouden laten sturen en ook dat was geen probleem, allemaal perfect geregeld dus. Het pakje zou ongeveer een week onderweg zijn dus dat sloot mooi aan bij onze plannen om een week in Istanbul te blijven. Na een paar dagen in Istanbul hadden we nog niets van het pakje gehoord en stuurde we nog maar eens een reminder. Geen reactie. Na 5 dagen in Istanbul zochten we opnieuw contact en bleek het pakketje nog niet binnen en dus ook nog niet verzonden te zijn. Dit zou betekenen dat we nog minimaal een week zouden moeten blijven vanaf het moment dat het pakje verstuurd zou zijn. Omdat we inmiddels hadden ondervonden hoe duur Istanbul is en we ook onze host niet verder wilde belasten besloten we de verzending te annuleren. We kregen 's middags een mailtje terug van Koos dat dat niet kon omdat die dag toch het pakje was binnengekomen en verzonden was naar Turkije. Tsjaa, daar zit je dan. Overwegen om door te gaan en het pakje door Kerem naar een ander adres laten sturen. Dit bleek geen optie omdat Kerem overdag werkt en dus het pakje niet in ontvangst zou kunnen nemen en op zaterdag is er geen postkantoor in Istanbul open. Kortom de enige optie was wachten op het pakje. Onze host zij dat het geen probleem was om te blijven en ach, nog een week in Istanbul is ook geen straf.

Een week later stond er op track & trace dat het pakje bezorgd zou worden. Woensdag bleven wij dan ook braaf de hele dag thuis. Maar geen pakje. 'S middags stond er ineens op t&t dat de bezorg datum naar donderdag was verzet. Ok… donderdag ook maar weer de hele dag binnen blijven dan. Donderdag geen pakje , zelfde verhaal, vrijdag geen pakje en weer hetzelfde verhaal op t&t. Danny begon zich een beetje te irriteren (we zaten tenslotte al drie dagen binnen) en besloot naar het postkantoor te gaan. Bij het postkantoor aankomen probeerde hij met handen en voeten uit te leggen wat er aan de hand was en gaf de postkantoor medewerker de t&t code. Die bleek een cijfer te kort…. huh. Ze konden hem niet verder helpen zonder code. Helaas sloot het postkantoor een half uur later dus niet voldoende tijd om heen en weer te reizen en de code thuis te checken. Zaterdag nog maar een keer proberen dan. Weer naar het postkantoor. Daar konden ze hem nu wel helpen met de juiste code. Het pakje was daar geweest, naar het lokale postkantoor gestuurd, weer daar geweest en nu net weer naar het lokale postkantoor gestuurd??? Maandag zouden we het daar moeten kunnen ophalen. Oké. Maandag dus. Dinsdag op zijn vroegst weg. Overwegen om gewoon door te gaan zonder pakje en de spullen opnieuw te bestellen. Ons geld gaat er in Istanbul in rap tempo doorheen en we hebben ook het gevoel dat we te veel van onze host vragen. Hij zegt dat het oké is als we blijven maar we hebben er geen goed gevoel over. Maar ja twee weken op een pakje wachten en dan twee dagen voor je het hebt alsnog vertrekken is ook zo stom. Wachten dus, we maken er het beste van en genieten de laatste dagen van Istanbul na vier dagen binnen zitten. Als we boodschappen aan het doen zijn zegt Danny ineens: waar is de brievenbus van Kerem eigenlijk?' Ik weet het ook niet. Terug in het appartement zien we in de hal de brievenbussen, Danny roept ineens zie je nou wel, en wijst op een wit briefje in de brievenbus van Kerem. We vissen het briefje uit de brievenbus. Wat blijkt, afgelopen dinsdag, een dag eerder dan aangeven op t&t, is het pakje al aangeboden maar waren we uiteraard niet thuis. Kerem bekijkt waarschijnlijk nooit zijn post want dit briefje zit al 5 dagen in de brievenbus. Nou jaaaaaa, is dat wat. Maandag maar weer naar het postkantoor met briefje van de postbode dit keer. In ieder geval zijn we dit weekend vrij om te gaan en staan waar we willen, we maken er dan ook een fantastisch weekend van! En die maandag? Die maandag gaat Danny weer naar het postkantoor. En ja, hij komt terug met een pakje! Nou ja pakje, envelopje. Daar was het dus allemaal om te doen.

Wassen

Gewone kleding wassen is al een uitdaging onderweg. Vaak een warmshower of couch met wasmachine en anders emmeren met handwasjes, water koken etc. Het wassen is vaak niet de uitdaging maar het binnen een dag droog krijgen als we aan het kamperen zijn of maar een nachtje bij eenhost slapen. Het lukt ons tot op heden aardig om niet al te lang in vieze kleding te lopen. Maar het feit dat we al 7 maanden in onze slaapzakken slapen en er een kat op een van de slaapzakken heeft gepiest vraagt dringend om een slaapzakken wasbeurt. Na het akkefietje met de kat hebben we geprobeerd de slaapzakken zelf te wassen maar dat was geen succes. Het wassen is niet het probleem maar het drogen duurt zonder droger heel lang en pas na een paar weken was de slaapzak weer donzig zoals het hoort. Kortom we wilde op zoek naar een wasserette. Nou dat begrip kennen ze niet in Turkije. Wel een stomerij, die vind je op elke hoek maar leg maar eens aan een Turk uit hoe je een slaapzak gewassen wil hebben. We laten ons natuurlijk niet zo makkelijk uit het veld slaan en gaan een aantal stomerijen af. Daarna denken we misschien slim te doen aan het afgaan van hotels met wasservice, in hotels spreken ze tenslotte meestal Engels. We vinden een hotel in het oude centrum die de slaapzakken wel kan wassen voor 25 Turkse Lira's (zo'n 12,5). We geven er speciaal donswasmiddel bij en schrijven een briefje met instructies. Geen probleem zegt de hoteleigenaar, morgen kunnen we het ophalen. De dag erna halen we het op. De slaapzakken zijn weliswaar schoon maar niet gewassen met ons wasmiddel want de flacon is nog dicht en bovendien zijn de slaapzakken allesbehalve droog. We leggen hem uit dat het drogen het belangrijkste is en dat de slaapzakken gedroogd moeten worden tot alle veren los zijn en zich geen klompjes meer vormen. Geen probleem, hij doet het gewoon nog een keer drogen. Twee dagen later gaat Danny naar het hotel in de oude stad, je moet je voorstellen wat voor een onderneming dat is gezien het feit dat wij aan de Aziatische kant van Istanbul zitten. Een trein, boot, tram en een wandelingetje later staat hij bij het hotel. Wat krijgt hij mee? Geen droge slaapzakken. Terug bij af dus. Of verder dan bij af want ze zijn niet alleen vies maar ook al 3 dagen nat. Danny maakt de dag erna vrienden met de stomerij vlakbij Kerems appartement. Voor 40 lira droogt hij de slaapzakken. We wassen de slaapzakken zelf, dat lijkt ons veiliger. De dag erna kunnen we ze ophalen. Danny komt na het ophalen vrolijk thuis want de slaapzakken zijn naar zijn zeggen weer als nieuw. Als ik het plastic openmaak blijken ze heel lekker te ruiken maar weer niet droog en bovendien zitten er zwarte vlekken op????? Ja, het is een raadsel. We besluiten het hier maar mee te doen en hangen de slaapzakken de dagen erna uit en schudden ze elk uur op, na een paar dagen lijken ze redelijk droog (inmiddels zijn we weer helemaal top). Zo moeilijk kan het dus zijn om slaapzakken te wassen...

Materiaal

We hebben echt veel pech met ons materiaal. Ik noem het pech omdat ik er vanuit ga dat we goede spullen hebben gekocht en de kwaliteit goed is. Dit betwijfel ik wel zo af en toe mar ik blijf uit gaan van het goede. HA. Met de fietsen gaat het tot op heden goed. MIjn fiets heeft nog geen lekke band of ander klein of groot ongenoegen aan de hand gehad. Danny's fiets alleen wat kleine dingetjes maar het heeft ons, behalve het pakje dan, nog niet opgehouden in het reizen. Al ons andere spullen lijken niet echt in de meewerkstand.

Wat dan zoal? Nou, een van onze matjes pompt niet goed op en de andere lijkt aan het schimmelen. Danny's horloge bandje is gescheurd en niet meer draagbaar. De basis van onze MSR brander is geoxideerd en krijgen we niet meer open. Onze sigg flessen schimmelen binnen een dag en zijn onmogelijk schoon te maken (inmiddels dus ook in een vuilnisbak geland). De tent lijkt op een plek te lekken. Onze slaapzakken zijn ABSOLUUT niet bestand tegen -20. Onze lakenzakken geven na een jaar nog steeds rood af in de was wat roze onderbroeken en sokken tot gevolg heeft. En het toppunt…. Onze vreselijke dure Mammut kleding die niet waterdicht blijkt. Bijvoorbeeld. En dan heb ik het nog niet over alle gaten, scheuren, loslatende naden, pillen in en op onze truien, broeken en sokken. Ik denk dat spullen tegenwoordig niet meer gemaakt zijn voor duurzaamheid.

Sommige van jullie kennen mij een beetje. Ik laat dat natuurlijk allemaal niet voor wat het is. De consequentie hiervan is wel dat er veel tijd gaat zitten in het aanschrijven van fabrikanten. Het resultaat? Mammut kleding moet terug gestuurd worden, horloge bandje gratis vervangen plus een extraatje, msr stoven base gratis vervangen. De rest laat ik voor wat het is. Misschien dat er nog een mailtje gaat naar Exped wat betreft onze matjes. Dat heb ik nog in overweging. Zo hou ik mezelf dus wel bezig als we even niet onderweg zijn.

Dan hebben we ook nog het stad en land afgaan voor een waslijst met benodigde artikelen: kilometer teller: check, gas: check, wasbenzine: niet te krijgen, schoenen voor Danny (na precies 1 jaar zitten er gaten in zijn zolen): check, sokken voor Danny: check.

We zijn gewend in Nederland alles voor handen te hebben en we weten waar we het kunnen vinden. De praktijk toont aan dat zelfs het vinden van een postzegel in een vreemde stad een hele opgave kan zijn, laat staan een paar schoenen die alle jaargetijden kunnen trotseren. Gelukkig komt altijd alles goed en is er voor elk probleem een oplossing! Mijn moeder komt naar Trabzon en sjouwt zich naar eigen zeggen een bult met oplossingen. Maar opgelost wordt het!

K&D