Periode: 13-02-2012 tot 24-02-2012

13 februari, we zijn op een paar dagen na 2 maanden in Pavel Banya en het is tijd om weer op pad te gaan. Het afscheid is dubbel. Het is heel fijn om weer verder te gaan, het kriebelt weer, het avontuur lonkt naar ons, maar we hebben ook veel met elkaar meegemaakt in de periode dat we hier zijn geweest. Good and Bad. Toch hebben we een hoop geleerd en zal het ons nog lang bezighouden.

Het is een spannende dag, de dag van vertrek. Het heeft zo gesneeuwd dat Fietsen naar Kazanlak waar we de bus nemen naar Burgas er niet in zit. De wegen zijn praktisch ingesneeuwd wat als fietser gevaarlijke situaties oplevert met het verkeer. We moeten dus gebracht worden maar we weten nog van de heen weg dat de fietsen in de auto krijgen een uitdaging is. Ze hebben wel drie auto's maar in de golf past het niet, in de jeep ook niet en van de station kan de achterklep niet open. Op de heen weg zijn de fietsen op het dak gegaan maar dit was niet ideaal en wil Danny geen tweede keer. Via de voorkant de stationwagen in dat lukt niet. De enige optie is in de jeep met de bank en de bijrijders stoel omlaag en wij dan ergens opgevouwen ertussen. Dus so be it. Het is een spannend ritje maar we komen goed aan. Dankzij het voorwerk van Svilena is er op het station een dame die alles regelt met de chauffeurs. Onder kritisch oog van de chauffeurs leggen Nicola en Danny de fietsen en alle tassen in de bagage bak en de drie uur durende rit naar Burgas kan beginnen. In de bus kijken we een filmpje op de laptop.

De vertraging die de bus voor Kazanlak had opgelopen wordt ingehaald, we zijn eerder op plaats van bestemming dan verwacht. De eigenaresse van het appartement heeft ook in Burgas een taxi voor ons geregeld die ons van Burgas met fietsen en bagage naar Nessebar brengt (25 euro, twee keer zo duur dan de buskaartjes maar toch). Achteraf was dit echt niet nodig geweest. Een uur buiten Kazanlak was er al geen sneeuw meer te bekennen en in Burgas regent het. We hadden dus makkelijk kunnen fietsen. Maar het is wel fijn dat we voor het donker vij ons appartement aankomen. Ook deze rit is weer spannend,ondanks mijn uitvoerige instructie komt de chauffeur met een hele chique auto waar onze fietsen niet eens voor de helft inpassen. Hij belt zijn ouders en die komen met een minivan, wat eigenlijk een stationwagen is. Ook dit wordt puzzelen en ook dit is een chique auto.

Onze fietsen zijn heel vies, goor te noemen zelfs en inmiddels ook nat van de regen. De auto heeft beige leren bekleding, ik zie de modder op de stoelen druipen en voel me heel ongemakkelijk. Nu lijkt 25 euro ineens heel weinig. Maar het lijkt voor de bulgaren geen probleem en hij brengt ons naar het appartement en helpt ons zelfs met de bagage boven te krijgen. Het appartementen complex is nieuw in 2010 gebouwd en kijkt uit over de zwarte zee. Het heeft een privé strandje en in de zomer een restaurant en bar aan zee. Nu is alles verlaten. Wij zijn de enige gasten in het hele complex. DE ENIGE, das toch gek. Ik kreeg meteen een soort The Shining gevoel maar dan met een Russisch chique tintje (denk zwart en wit hooglans, glazen tafels, tapijt met glittertjes en leren banken). Maar dat alles mag de pret niet drukken. Het weer is werkelijk fantastisch en blijft zo alle 10 de dagen dat we hier zijn. Het is een gekke gewaarwording om aan de kust te zijn in de winter. De zee en het strand met sneeuw en ijs dat is echt gek. Nessebar blijkt op de Unesco world heritage list te staan: http://whc.unesco.org/en/list/217

Mooie wandelingen langs de zee en veel middeleeuws architectuur nemen wij tot ons en natuurlijk het gebruikelijke lekkere en goedkope eten. Danny bakt elke dag brood :-) en we slapen heerlijk uit tot een uurtje of 11. En ja, zoals verwacht houden de afgelopen twee maanden ons nog wel bezig.

Ook in Nessebar zijn er weer veel lieve, mooie en zielige zwerfdieren. We maken vrienden met een hondje die ineens achter ons aan loopt.

We gaan eten bij een pizzeria en als we naar huis gaan is hij er ineens weer. Hij volgt ons helemaal naar ons appartement en gedraagt zich alsof wij onderdeel van zijn roedel zijn. Onderweg kopen we brokjes voor hem maar die moet ie niet. Danny vindt dat fantastisch omdat hier uit blijkt dat hij voor zichzelf kan zorgen en ziet hem al als ons nieuwe reismaatje, mits hij hier zelf voor kiest. Hij wil niet mee naar binnen gelukkig maar want ik zag dat niet zitten met al die bling bling in dat appartement en Danny zag het helemaal voor zich. Die discussie hoeven we niet te voeren want de hond beslist zelf, geen brokjes en geen slaapplaats nodig, Dank u. Danny hoopt dat het hondje er de dag volgende dag nog zit en zich definitief bij ons aansluit maar dat is niet het geval. Het hondje is weer zijn eigen weg gegaan.

Naast al deze vakantie activiteiten doen we ook veel praktische dingen, alle kleding wordt gewassen, tassen worden schoongemaakt en opgeruimd, de fietsen krijgen een beurtje, we doen onderzoek naar alle landen die we gaan bezoeken, we doen onderzoek naar de benodigde visas, we plannen en bekijken onze route en een alternatieve route en nog een alternatieve route etc. We hebben dus veel kunnen doen en dat voelt heel fijn!

Helaas heeft de tijd in Pavel Banya ook wat slachtoffers in ons materiaal opgeleverd. Mijn spiksplinternieuwe ipod die ik heb gekocht van het kleine bedragen overwaarde van mijn huis is gesneuveld. Die kleine Alec dacht dat er wel met een steentje op kon slaan. helaas. Gelukkig hebben we hem met dank aan Svilena naar een apple dealer in Sofia kunnen sturen. En het heeft een aardige duit gekost maar hij is voor de prijs van een reparatie vervangen voor een nieuwe en afgeleverd in Nessebar. Wat een service! De laptop heeft een deuk opgelopen, hoe is een raadsel en in een romantische bui heeft een kaarsje het snoer bijna doorgebrand…. :-( maar alles doet het gelukkig nog.

Ook wat kleding stukken hebben het moet ontgelden, scheuren in broeken van het kippenhok, verbrande wollen shirts en sokken die gewoon versleten zijn (ga ouderwets het sokken stoppen maar op pakken). Kortom zo goedkoop is deze winter niet gebleken zeker ook omdat we zelf onze nutella moesten bekostigen haha.

Morgen gaan we weer verder, on the road again. Over een weekje verwachten we in Istanbul te zijn. Ook daar kijken we weer naar uit want Istanbul lijkt ons een fantastische stad. Hopelijk lukt het ons om een warmshower voor een paar dagen te regelen want we willen graag de stad bekijken en moeten ook nog wat praktische zaken regelen.

Nou tot zover onze vakantie aan de zwarte zee, hopelijk het begin van nieuwe avonturen.

Nu gaat er weer gewerkt worden ;-)

D&K

PSDe kaart is weer bijgewerkt!