En...daar is ie dan eindelijk, ons laatste avontuur tot onze aankomst hier in Bulgarije, stond een tijdje in de wacht om gepost te worden dus bij deze….

Periode: 10-12-2011 tot 17-12-2011

Via: Niš, Pirot, Slivnitsa, Elin Pelin, Zlatitsa

Na een dag in bed op zondag (moe van alle activiteiten die Miloš voor ons georganiseerd had :-) zijn we maandag fris en fruitig vertrokken. We moesten helaas een zieke Miloš achterlaten. Weer gedag zeggen tegen een nieuwe vriend. En niet alleen de mensen moeten we achter ons laten maar ook Servië waar we zoveel mooie dingen hebben meegemaakt, zoveel mooie mensen hebben ontmoet en zoveel emoties hebben gevoeld. Toch zin in ons volgende doel: Bulgarije.

Voor we Niš uit zijn hebben we al 2 uitnodigen, een voor een kop koffie en een voor een slaapplaats. Maar we zijn sterk we moeten vandaag in Pirot aankomen. Het is zwaar fietsen. Het is koud en het begint ook behoorlijk heuvelachtig te worden na Niš. Ook moeten we voor 't eerst de hele route naar Pavel Banya over de grote weg. Dat is zeker na zonsondergang best wel stressvol, de Serviers rijden behoorlijk hard en bovendien begint het s'middags te regenen en houdt dat niet op. We halen Pirot wel en vinden ook een redelijk hotel voor een redelijke prijs. We slapen apart maar wel in twee hele grote ruime bedden. En we hebben tv op de kamer met een engelstalige zender. Ik kan mijn geluk niet op.

Niš - Pirot 74 km gefietst

Dag twee regent het niet meer gelukkig, het is zelfs mooi weer. We moeten behoorlijk klimmen en we maken wat spannende verkeerssituaties mee. Bij een wegopbreking waar slechts een baan geopend is, je kent dat wel met een stoplicht rood betekend eerst de andere kant en groen betekend dat jij mag rijden. Nou zijn wij niet zo snel heuveltje op met onze fietsen dus het stoplicht voor de tegenliggers was al lang weer op groen en wij waren nog niet voorbij de wegopbreking dus we moesten wel uitwijken naar het opgebroken gedeelte voorbij de afzetting. Dit was prima maar natuurlijk wel veel bekijks van d tegenligger. Zo kwam er ook een politieauto voorbij. Ik dacht nog oho, nou komt het. Maar die auto kon ook niet stoppen dus reed vrolijk verder. We waren echt vlakbij de bulgaarse grens, even kijken hoe te rijden en toen reed die politie auto ons weer voorbij. Ze stopte een paar honderd meter voor ons, er stapte een agent uit, deed zijn jasje goed en zijn pet op en gebaarde ons te stoppen. Danny zij oh ja hoor nu krijgen we het vlak voor de grens worden we aangehouden…. Dus wij stoppen achter de politieauto op de vluchtstrook. zodra we gestopt zijn stappen alle andere agenten ook uit de auto. Ze verzamelen zich om Danny's fiets en er wordt over en weer gesproken in het Servisch. We snappen er niets van maar duidelijk is dat ze gewoon de fiets willen bekijken. Danny biedt ze een ritje aan maar dat slaan ze af. Uiteindelijk zeggen ze o.k. you can go (dit lijkt het enige engels dat ze spreken, of iig dat ze gereid zijn te zeggen). En stappen ze weer in. Ze rijden niet weg maar wachten tot wij voorbij komen om foto's te maken van ons met hun mobieltjes.

Na dit avontuur behalen we weer een mijlpaal, de bulgaarse grens, WHOEHAA. Voor het eerst komen we bij een echte serieuze grensovergang met wachtrijen. Al snel mogen wij voor van een van de beambte, onze kofferbak kan tenslotte toch niet open. Al snel hebben zich zo'n 10 medewerkers verzameld om ons te bekijken. Er worden wat grapjes gemaakt door de beambte die onze paspoorten controleert en we kunnen verder. We staan weer tussen twee landen in op een strook niks en komen zo Bulgarije binnen.

Wat we aan de andere kant van de grens zien is echt bizar. Kilometers en kilometers vrachtwagens wachten tot ze de grens naar Servië over mogen. Wij moeten langs die enorme rij en zijn natuurlijk een attractie. Het lijkt wel of ze elkaar waarschuwen dat we er aan komen want ze lijken al klaar te staan met hun mobieltjes om foto's van ons te maken. Er wordt veel gezwaaid, geroepen, duimen omhoog, aangemoedigd en gelachen.

Onze aankomst in Bulgarije is dus heel leuk. Maar deze euforie van de mijlpaal en het prettige ontvangst duurt niet lang want wat daarop volgt is echt zwaar. Kilometers lang alleen maar bergop. En niet even stijl en dan weer naar beneden, nee een langzame klim die gewoon echt niet ophoudt met vrachtwagens die nog steeds langs ons heen rijden met een noodvaart. We hebben geen eten meer en we denken wel snel iets tegen te komen waar we wat kunnen eten of wat kunnen kopen maar dat blijkt in Bulgarije allemaal heel anders te gaan. We komen de rest van de dag gewoon geen dorp meer tegen. Uiteindelijk wordt ik helemaal niet lekker van de lege maag en de inspanning en wordt ik gedwongen aan de kant te gaan zitten. We kijken wat we nog in de tas hebben en het wordt oudbakken crackers met alles wat we kunnen vinden (o.a. bevroren brokjes nutella). Daarna gaat het beter. We fietsen een behoorlijk aantal uren deze dag en uiteindelijk komen we bijeen restaurant waar we heerlijk eten en waar ze ook voor ons naar het volgende dorp bellen om te kijken of een familie hotel daar kamers vrij heeft. Er is een kamer vrij en we krijgen uitgebreide instructies hoe daar te komen. Voor het eten zag ik het echt niet zitten om nog 14 kilometer te fietsen naar het volgende dorp, na het eten met nieuwe energie zeg ik kom maar op. De 14 kilometer blijkt bergaf :-) dat mag ook wel na een dag van klimmen.

Pirot - Slivnitsa 70 km gefietst

Dag 3 moeten we voorbij Sofia komen. Op de kaart lijkt het heel makkelijk, immer geraden aus. Je raad het al… niets is wat het lijkt. We komen heel vroeg in Sofia aan en hebben een dorpje met een hotel gevonden net buiten Sofia. Ik denk dus we hebben alle tijd en we hebben wel een MacDonalds stop verdiend. Aan de rand van Sofia komen we er een tegen. We eten en drinken wat, Danny maakt vrienden en krijgt weer een uitnodiging en een telefoonnummer voor noodgevallen. Daarna gaan we verder. De tocht door Sofia is letterlijk een interval training. Over de grote weg tussen de auto's wachten voor stoplichten en dan bij groen als een bezetene trappen om de auto's voor te zijn. Een stuk fietsen met gevaar voor eigen leven en dan weer voor een stoplicht een tactisch plekje vinden tussen de auto's. Er zijn wat zweet momenten, bijvoorbeeld als ik tussen een optrekkende bus en een auto terecht kom (aangeven dat je gaat rijden doen de buschauffeurs hier niet) en als we op een soort enorme kruising van snelwegen terecht komen. Alles in Sofia gaat ook nog eens bergop. Het is kikke maar ook slopend. We verdwalen behoorlijk en krijgen onenigheid als het donker wordt en we nog steeds die @#%#@&$#* stad niet uit zijn. Ik denk te weten waar we naartoe moeten maar Danny wil dit eerst te voet verkennen. Het is behoorlijk koud geworden na zonsondergang en daar sta ik dan middenin een enorme stad langs de kant van de weg terwijl Danny de boel 'verkent' pffff. Nu sta ik daar natuurlijk enorm spijt te hebben van die MacDonalds stop van een uur. Want dat uur hadden we uiteindelijk hard nodig. Uiteindelijk vinden we de goede weg en na nog wat omwegen komen we ook heelhuids (weliswaar heel laat) in Elin Pelin aan. iemand die we de weg vragen begeleidt ons naar Hotel restaurant Dimoli waar we hartelijk worden ontvangen. De fietsen mogen geparkeerd worden in het restaurant en we kunnen nog heerlijk eten.

We besluiten meteen twee nachten te blijven om van het avontuur van vandaag te bekomen (Danny weet een goed prijsje te onderhandelen en we krijgen door dat 'no probleem' hier het motto is). Wat een slopende dag, dit stadse en snelweg avontuur heeft me 10 jaar van mijn leven gekost en ik heb er weer grijze haren bij. Heftig hoor een hele dag stijf van de adrenaline staan. We slapen heerlijk, dat wel!

Slivnitsa - Elin Pelin 70 km gefietst

Na de rust op dag 4 in Elin Pelin fietsen we op dag 5 naar Zlatitsa. Onderweg stopt een auto en er stappen twee mensen uit. Are you Kim & Danny? Ja dat zijn we. Het blijken onze hosts die op weg zijn van Pavel Banya naar Sofia waar ze een nacht zullen blijven. Het is super leuk om ze te ontmoeten en het geeft ons een hoop positieve energie. We spreken af dat we de dag erna contact zullen hebben als zij op de terugweg zijn over of we elkaar ergens kunnen ontmoeten. In Zlatitsa slapen we in hotel Antique, gelukkig is het niet echt antiek maar een leuk klein hotel, netjes verzorgd. De fietsen kunnen nergens gestald worden maar mogen mee naar de kamer in. We eten in een super leuk restaurantje waar helaas de ambiance het eten niet waarmaakt. Alle gerechten komen door elkaar en het blijkt allemaal ook nog eens veel te veel en veel te vet. Maar je kan niet altijd geluk hebben met het eten. We slapen weer heerlijk en beginnen de dag erna aan onze laatste etappe.

Elin Pelin - Zlatitsa 56 km gefietst

Dag 6 is helaas qua weer een klote dag. Het regent bijna de hele dag en omdat we te laat zijn gestart zien we het niet gebeuren dat we de 100 kilometer naar Pavel Banya gaan reedden in een dag. We behalen wel weer een mijlpaal ons hoogste punt tot nu toe 1266 kilometer!

als we in Kamare een kopje thee zitten te drinken zien we een sms van onze hosts waar we zijn. We bellen en ze zullen over ene klein uurtje bij ons in de buurt zijn of we op ze wachten zodat we het laatste gedeelte met hun mee kunnen rijden. Ik heb een beetje weerstand tegen dit idee want wil graag fietsend in Pavel Banya komen. Een soort prestatie die ik wil leveren. Maar het scheelt ook weer een overnachting. Ik ga dus overstag en we wachten een uurtje in de stromende regen op Svilena en Nikola. Als ze aankomen blijken onze fietsen niet in de auto te kunnen. Ik kan lekker warm in de auto zitten en kennismaken met Svilena en Alec (hun 1,5 jarige zoon) maar Danny en Nikola zijn 40 minuten bezig om de fietsen op het dak (??) te binden. Uiteindelijk lukt dat maar de laatste 60 kilometer naar Pavel Banya zijn spannend. Maar we komen heelhuids aan zonder beschadigingen aan fiets of auto. We eten met elkaar en ontmoeten onze collega Thomas een Fransman die hier ook vrijwilliger is.

Zlatitsa - Kamare 45 km

Kamare - Pavel Banya 56 km (met de auto :-)

Laat de winter maar komen!

Totaal afgelegde km: 2451 (jaaaaaaaaaaaaaa, eindelijk alles bij elkaar opgeteld)

Dagen onderweg: 122