Periode 01-11-2011

Vinko vertelde ons zondag ochtend toen we voor ons dagtripje naar Servië gingen maken dat het zou kunnen dat ze bij de grens moeilijk zouden doen over onze registratie. Volgens hem was het zo dat je je moet registreren als je langer dan 48 uur in Kroatië verblijft (wij hoorde dit voor het eerst maar zijn dan ook onverwacht langer in Kroatië dus hebben ons hier niet in verdiept). Vinko kent niemand die zich aan deze regel houdt dus hij verwachtte geen problemen. Wel seinde hij ons in dat we bij de grens, mochten ze er naar vragen, beter niet konden zeggen dat we bij hem verblijven omdat het huis om onduidelijke technische redenen niet op de naam van zijn familie staat maar op die van ene vriend en die vriend is een beetje paranoia. Bij het Kroatische grens loket zagen we weer verontrustende blikken. En kregen we weer een standje van een jong politie agentje die even zijn machtspositie bevestigd wilde zien. We hadden ons moeten registreren en dat we dat niet wisten was geen excuus. Hij kon ons beide een boete geven van 500 kuna. Ok…. en nu? Wacht hier. Hij weer weg met onze paspoorten. Ik vind dat toch niet prettig als iemand met je paspoort weg loopt. Hij kwam terug en voor deze keer was het ok maar de volgende keer als we in Kroatië kwamen moesten we ons registreren.

Afijn, diezelfde middag kwamen we Kroatië weer binnen. Dus nu? Registreren maar, al heb je daar wel een verblijf adres voor nodig en Vinko's adres kunnen we niet gebruiken. Bovendien heb je geen adres als je fietst en wild kampeert. Maar we gaan gewoon naar het politie bureau en dan zien we wel.

Dus wij naar het politie bureau op 01 november (de nationaal feestdag allerheiligen maar ja dat kon even niet anders). We moesten naar Beli Manistir wat toch een behoorlijk eindje fietsen was voor een dagje, 30 km heen en 30 km terug. Het was een mooie dag, beetje koud maar een mooie dag om een politiebureau te bezoeken. In Beli Manistir aangekomen was het politiebureau zo gevonden. Er stonden politieauto's op een parkeerplaats dus daar gingen we onze fietsen neerzetten in het fietsenrek. Komt er een agent naar buiten die ons met veel gebaren weg stuurt. We moesten ons via de hoofdingang emeldn en niet aan de achterkant waar we nu stonden. ja weten wij veel. De man moest geloof ik stiekem ook wel een beetje grinniken toen hij ons en onze feiten beter bekeek. Wij dus om het gebouw heen. Komen we binnen staat diezelfde man ons op te wachten. Das toch gek? Maarja formaliteiten, formaliteiten. Dus Danny zegt wij komen ons registreren. Geen een politieagent in dat hele gebouw die iets anders spreekt dan Kroatisch. Maar hij ging iemand op bellen. Praat wat door de telefoon en geeft de telefoon aan Danny. In het engels zegt Danny ja hallo we zijn aan het fietsen door Kroatië en moeten ons registreren omdat we anders problemen krijgen aan de grens. Ok, de telefoon weer naar de politieagent. Weer wat Kroatisch gebabbel telefoon terug naar Danny. Of we ergens verblijven. Uhhh neee, fietsen en kamperen. Telefoon weer terug naar de politieman. Weer Kroatisch gebabbel, telefoon weer terug naar Danny. Niet nodig om te registeren, is wel goed. Maar als we dan de grens over gaan? Nee joh is wel goed. Ok. Inmiddels was iedereen wel vrolijk daar over dit hele schouwspel en mochten we nog even plassen voor we weer buiten stonden. Mij bekruipt het gevoel dat we niets zijn opgeschoten. Danny vind dat we nu een verhaal hebben. Als ze ernaar vragen kunnen we zeggen dat we het hebben geprobeerd. Ik voel me er niet prettig bij, het gaat hier allemaal anders dan hoe wij het gewend zijn maar we wachten het maar af. In ieder geval zijn we dus illegaal in Kroatië want ongeregistreerd. We hebben er later wel hartelijk om gelachen hoe dat ging met die telefoon.

Inmiddels zijn we een maand verder en de grens alweer over (jaja ik loop weer achter). Geen woord bij de grens. Ik denk dat het koude weer ook de sympathie van de douane beambte opwekte. Bovendien willen zij ook hun comfortabele hokje niet uit. No worries dus, gewoon legaal het land uitgekomen en Servië legaal ingekomen. Is ook wel eens leuk voor de verandering :-)