Via: Faisz, Baja, Ujmohacs

Nadat we op verschillende plekken langer hadden gestaan wilde we van Fokto in een dag naar Baja fietsen zodat we daar op zoek konden gaan naar een wasserette en een plek om onze elektronica op te laden. Inmiddels na 9 dagen is alles leeg en alles vies (althans van mij, Danny loopt al 9 dagen in hetzelfde op zijn onderbroeken na….). Zoals ik al zei worden we wel overal beter in maar echt snel gaat het allemaal nog niet. Kortom we hadden al snel door dat Baja in een dag niet meer ging lukken. Het waaide hard en op zand fietsen viel ons zwaar. Toen we even in het zinnetje stonden te genieten van een stukje chocola zagen we in de verte op de dijk fietsers aankomen. WIJ: Zijn dat nou wereldfietsers? Vanaf een afstand is het moeilijk oordelen of iemand met ortlieb tassen fietst of gewoon bepakt met maïs of iets dergelijks. En ja hoor, toen het drietal dichterbij kwam zagen we duidelijk dat het ging om wereldfietsers, twee tassen voor, twee tassen achter en nog wat tassen bovenop. Het bleken twee duisters te zijn, Andreas en Carolien op weg naar Istanbul en een schot, Gary op weg naar overal en nergens. Zij hadden elkaar de dag ervoor ontmoet toen Gary besloot zijn tentje naast die van hun te zetten in het wild. Danny en ik zijn de hele weg nog geen fietsers tegen gekomen en hebben meerdere malen uitgesproken dat wij duidelijk de enige twee gekken zijn die dit doen in dit jaargetijde. Niet dus! er zijn nog meer gekken. We hebben even staan praten en besloten toen een plekje te zoeken om te lunchen en verder te praten. We vonden het echt super leuk om mensen tegen te komen! We hebben in het zonnetje geluncht en al snel werd er besloten dat we met elkaar een slaapplekje zouden zoeken.

Die avond stonden er 5 tenten naast elkaar aan de oever van de Donau.

Leuke, mooie verschillende verhalen, samen gekookt met alle restjes uit onze rack packs. Je reist allemaal per fiets maar er zijn heel veel verschillende manieren van reizen per fiets. Dat is het mooie van het ontmoeten van andere fietsers. Het bevestigd dat het niet uitmaakt hoe je het doet, het gaat er om dat je het doet! Van op reis zonder einddatum en opstaan wanneer je wil zoals wij. Relaxed maar met een einddatum en geboekte vlucht terug naar huis zoals Carolien en Andreas. Of zoals Gary in zijn eentje fietsen voor een goed doel en afhankelijk zijn van de vriendelijkheid van mensen. En dan Peter en Paddy die fietsen voor het Ierse kanker fonds en zo snel mogelijk de kilometers naar Constanta willen afleggen, ze staan elke dag om 7 uur op en fietsen zo'n 100-120 km per dag. Zoals je ziet, er zijn verschillende wegen naar Istanbul. En er zijn verschillende redenen, motivaties en doelen om per fiets de wereld te bereizen.

Gary opperde de dag erna dat we allemaal richting Belgrado gaan dus we net zo goed met elkaar kunnen opfietsen (op de Ieren na dan want die hebben een door ons ongeëvenaard tempo). Zo gezegd zo gedaan, gezamenlijk vertrekken we naar Baja.

In Baja vonden we een camping voor 4 euro per nacht per persoon. Omdat alle campingfaciliteiten al gesloten waren bood de eigenaar ons een kamer aan voor dezelfde prijs, daar zeg je geen nee tegen. Een bed! een douche! Heerlijk. En voor ons de mogelijkheid om de apparaten op te laden, de kleding te wassen, blog bij te werken etc.

Het is nu 7 uur 's ochtends en ik zit in in Baja op onze kamer in het pensioen met een kopje thee en lekkere koekjes te schrijven. Het is fijn om zo weer even op te laden en nu ook echt een warme douche te hebben (niet semi warm en slechts drie minuten…), in een bed te slapen en gewoon weer even de tijd te hebben. Er is niet veel te zien in Baja dus ik kan ook echt lekker lantefanteren. beetje relaxen, beetje internetten, beetje lezen, beetje schrijven, eten koffie drinken, biertje drinken, beetje kletsen.

Uiteindelijk hebben we besloten (deels noodgedwongen door praktische zaken) nog twee nachten extra te blijven , voor die prijs moet je daar niet te lang over tobben. Danny en ik zijn op pad gegaan om een wasserette te vinden. Geen gemakkelijke taak gezien het feit dat dit concept totaal vreemd is voor Hongaren. Uiteindelijk na heel Baja te hebben afgestruind zijn we naar een hotel gegaan. De dame van de huishouding wilde onze was wel doen maar met de restrictie dat we het de dag erna pas konden ophalen en dat het niet gedroogd zou zijn want ze had niet de beschikking over een droger (vandaar dus nog een 2 nachten in Baja). Wat het ons zou kosten? Ze liep weg en maakte een gebaar van het is wel goed.

De volgende dag zijn we met een doos chocolaatjes en wat Hongaarse forinten naar het hotel gegaan. een beetje gespannen over hoe onze kleding er aan toe zou zijn en of we het überhaupt nog wel zouden terugkrijgen. Maar de dame kwam ons halen en bracht ons naar een kamer wat vroeger een badkamer was geweest van een hotelkamer. Daar hng onze was aan de waslijn te drogen. We hebben alles ingeladen en toen we haar het geld en de chocolaatjes gaven was ze als een kind zo blij en kregen we een knuffel en drie hele grote kussen. Het is moeilijk te omschrijven hoe haar gezicht er uit zag en hoe geroerd ze was met dit gebaar. En wij door haar reactie.

De dag erna vertrekken we richting de grens en brengen nog een nacht samen door in de buurt van Mohacs. De volgende dag gaan de drie anderen verder en blijven wij een dagje op dezelfde kampeerplek staan.

Het is ontzettend leuk om mensen tegen te komen en een tijdje met ze op te trekken. Omdat wij tot op heden nog geen andere fietser hadden gezien waren we zelfs een beetje door het dolle heen. Toch ervaren we na een tijdje dat het lastig is om je ineens in een groep te bewegen als je het al zo'n tijd alleen met z'n tweeën hebt gedaan. En iedereen heeft zijn eigen manier om dingen te doen en dat is niet altijd jou manier. Ook kan het zijn dat de verschillende reisdoelen niet altijd matchen. Wij hadden het idee dat onze fietsvrienden toch meer op vakantie waren dan wij. en zoals eerder gezegd reizen is anders dan vakantie. Het waren super lieve en aardige mensen en het was leuk om verhalen uit te wisselen, biertjes te drinken en samen te koken. Je ontmoet elkaar, gaat een tijdje samen op. Wat ons betreft moet het mogelijk zijn om samen te reizen of te fietsen maar tegelijkertijd toch je eigen weg gaan. Dat is nog moeilijk in de praktijk te brengen.

Andreas, Carolien, Gary, Paddy en Peter, we wensen jullie het beste en bedankt dat we een tijdje naast jullie mochten fietsen. Nu is het tijd dat onze wegen scheiden maar wie weet waar we elkaar weer treffen.

Onze weg vervolgd zich op maandag naar Batina, Kroatië, waar ons een warm shower wacht.

Keep u posted,

D&K

Dagen onderweg: 67

Kilometers gefietst: (volgt nog)