De tweede dag moesten toch weer de tassen heringedeeld worden. We zouden vroeg vertrekken, Danny stelde de avond van te voren 9 uur voor maar ik had er een hard hoofd in of dat realistisch was gezien ons ritme. Dus 10 uur leek ons realistischer. Het werd…. weer 13:00 uur. Ohhhhh echt erg, misschien qua ritme nog wel vakantie? in ieder geval wel de tassen opnieuw ingericht en het gewicht veel beter verdeeld en weer afstand gedaan van het een en ander. dat gaf ons beide een fijner gevoel dan de eerste dag, ook heel belangrijk. De buren vroegen, gaat dat elke ochtend zo? Nou ik hoop het niet, ik hoop dat we daar wel wat routine in krijgen. Deze ochtend ging alles gepaard met gemopper van mijn kant, volgens Danny dan, ik vond t zelf wel meevallen. Toen alle tassen er op zaten moesten onze banden nog opgepompt worden. Nou ik kan je vertellen dat is nog niet zo gemakkelijk. 2 opgepompte banden, drie uitgedraaide ventielen, drie totaal lege banden, 8 opgepompte banden verder en 45 minuten later waren alle banden op de juiste spanning. En dat maakte nogal verschil gezien het feit dat bij Danny zijn een bandenspanning achter en voor 1,8 bar was (die had sinds hij zijn fiets heeft gekocht de banden niet meer opgepompt oooohhhhh).

En dan eindelijk op de fiets. Inmiddels in de regen…… We hebben een prettige fietsroute gevonden langs de rivier de Inn, waarvan ik dacht dat t een klein berg stroompje zou zijn, nou niet dus. Jammer dat vlak fietsen langs het water betekend aan de andere kant een snelweg. Toch was het een leuke en uitdagende route. Grotendeels niet eens onverhard maar gewoon wegloos. Een heel klein spoor tussen de rivier de Inn en de snelweg in. nog andere fietsers tegengekomen die op weg waren naar het Garda meer. leuk om met mensen te praten die ook met iets vergelijkende bezig zijn en tegen dezelfde onzekerheden aanlopen. Zo ging onze weg ineens over in rivier en aan de overkant ging de weg verder.

Je kon ook ook onder de brug door en daar twee paden nemen maar dan moesten we terug. Terug gaan is altijd gek dus dat leek ons niet logisch. Een rivier oversteken om je weg te vervolgen is alleen ook niet echt logisch. Kijk, in China kan je dat verwachten maar niet al in Oostenrijk… toch? Uiteindelijk bleek inderdaad dat we een stuk terug moesten om het spoor over te kunnen. Lang leve de laptop en open street map. Ook weg opbrekingen op een stijl bospad wat niet beneden aangeven staat hebben we al meegemaakt. Met fietsen en al langs een enorme truck en een stukje verder op een smal paadje langs een enorme graafmachine en dat allemaal op een onverhard weggetje.

We besloten in Kramsach te gaan kamperen. Vanuit het dorpje was dat volgens een aantal inwoners nog wel een hele klim en we waren (door onze wederom trage start) al laat. We wilden het er toch op wagen. Eerst nog even boodschapjes doen en een kopje koffie drinken op een terrasje. Danny ging even pinnen en toen werd zijn pinas ingenomen door die #$%^*^&*$@ pinautomaat. Zwaar klote! Een hoop telefoontjes later waren we nog niets opgeschoten met het terugkrijgen van die pas en besloten we dat we wel een wijntje hadden verdiend. Inmiddels was het half 8, hadden we nog niet gegeten en moesten we nog een klim maken naar de camping. Na dat wijntje zag ik er ook niet meer tegenop dus we zijn maar gewoon gegaan. En het was alles meer dan waard want op wat een fantastische plek zijn we gekomen. Echt een super mooi gebied in de bergen bij een aantal meren waaronder de Krummsee waar onze camping aan ligt.

We besloten eigenlijk direct hier een dagje langer te blijven om de mooie omgeving te gaan verkennen. We zaten om half 11 aan kip met zwarte bonen maar t was heerlijk! Vandaag 24 kilometer gefietst.

Zo wat hebben we al veel meegemaakt in twee dagen, en wat is het mooi en fantastisch. Ik kan alleen maar denken als ik op de fiets zit aan hoe bijzonder het is dat ik dit kan en mag doen. Het is mooi om te te merken dat we ongeveer het zelfde ritme hebben en ongeveer het zelfde fietstempo. Ook is het echt wel zwaar lichamelijk. we fietsen natuurlijk nog bijna niets maar wel met een zware bepakking en ik merk aan mijn lichaam dat er een hoop gebeurd. Mijn fiets doet het goed verhard, onverhard, regen en zonneschijn t gaat allemaal lekker.

De rustdag aan de krummsee bleek hard nodig. Danny was vroeg opgestaan om om 8 uur bij de bank te staan (en met succes want zijn pasje is terug!!!!), daarna hebben we wat gegeten en zijn we terug naar bed gegaan. We hebben daarna beide een gat in de dag geslapen. Gelukkig regende het dus was het sowieso niet echt weer om de omgeving te gaan verkennen. We hebben nog een wasje kunnen doen en het een en ander op internet kunnen opzoeken wat ook prettig was. Morgen naar Innsbruck, 55 km maar vlak langs de Inn. En nu echt vroeg vertrekken….