Tehran, Iran, 28-07-2012

Hallo allemaal, daar zijn we weer, terug van weggeweest!

Verdrietig

De laatste week ben ik een beetje terneergeslagen. We maken heel veel mooie dingen mee, ontmoeten heel veel mooie en lieve mensen maar ik voel me lichamelijk nog steeds niet fit en dat weegt zwaar. Zoals de meeste van jullie weten was ik in Turkije geveld door gordelroos. We hebben het drie weken rustig aan gedaan en toen zijn we verder gegaan Iran in. Sindsdien, maar eigenlijk daarvoor al, blijf ik last hebben van vage klachten en vermoeidheid. De afgelopen weken heb ik het steeds afgedaan met zal wel te veel aan mijn hoofd hebben. De afgelopen week begon ik me toch een beetje zorgen te maken. Ondanks veel slapen en rustig aan doen blijf ik moe, duizelig, misselijk, hoofdpijn en kost elke inspanning me ontzettend veel kracht. Ik ben naar de dokter geweest en heb een bloedtest gehad. Guess wat? Ik ben kerngezond. Nou is dat natuurlijk super fijn om te horen maar ik begin toch een beetje aan mezelf te twijfelen. Zit dit tussen me oren? Hij dacht aan mijn nagels en ogen te zien dat ik bloedarmoede heb maar uit de bloedtest blijkt dit niet. Toch heb ik vitamine injecties gekregen en ijzertabletten. De dokter gaf aan dat het waarschijnlijk komt door dat ik mijn lichaam niet genoeg tijd heb gegeven om van de gordelroos te herstellen. Een hardnekkige gordelroos dus. Laten we het daar maar op houden.

Afgelopen donderdag en vrijdag zijn we, ondanks dat ik me heel slecht voelde, met onze hotst twee dagen naar het noorden van Iran gegaan om een nachtje te kamperen. Het heeft me goed gedaan. Ik voel me nog steeds niet top maar heb wel kunnen nadenken en heb een beetje meer rust gekregen. Nu dus weer met een klein beetje vernieuwde energie aan het schrijven en plannen aan het maken om onze spullen te pakken en verder te gaan. Het is genoeg geweest in Tehran, tijd om de vervuiling om te ruilen voor groene bergen en…. de ZEE! We zijn van plan om volgende week een trein te nemen naar het noorden en een paar dagen aan de Caspische zee te verblijven. Vanuit daar zullen we naar de grens van Turkmenistan gaan. We moeten 5 augustus Turkmenistan in en hebben 5 dagen om de +/- 750 kilometer van Ashgebat naar de Oezbeekse grens af te leggen. Omdat het de heetste maand van het jaar is in de woestijn van Turkmenistan met temperaturen van 50 graden hebben we besloten niet te proberen om dit te gaan fietsen. We zullen dus ook door Turkmenistan een ander vervoersmiddel zoeken en de fiets weer oppakken in Oezbekistan. Alle visa zijn geregeld in Tehran en alle data staan nu dus ook vast. 8 oktober gaan we china in!

Blog

Jullie hebben lang niets van ons gehoord. Alle lichamelijke klachten, de zorgen en geregel mbt de visa's en onze nederelandse verzekeringen hebben er voor gezorgd dat er andere prioriteiten waren. Er staan een hoop verhalen te wachten en een daarvan heb ik dan eindelijk gepost. Ik hoop dat jullie ons niet vergeten zijn en dat jullie onze blijven supporten, het betekend veel voor ons! Check onze eerste dagen in iran: album Dogubayazit-Tabriz en het nieuwe verhaal Dagboekfragmenten.

De verhalen zullen de komende tijd misschien een beetje door elkaar lopen (aangezien ik nog niet eens de helft van Turkije heb verteld) maar hou vol, er komt een tijd dat ik weer helemaal bij ben :-)

Iedereen bedankt voor de blijvende steun die zich uiten in lieve berichtjes op facebook, de lieve en leuke berichtjes op ons blog en de donaties die we ontvangen ;-)

K&D