We hebben 10 heerlijke dagen gehad met Corry en Piet en de andere fietsers. Heerlijk gegeten en ontzettend verwend. Natuurlijk ook van elkaar genoten na al die maanden van contact via skype en telefoon. het ws leuk om samen te camperen en te ontdekken hoe dat is. het was echt nog vakantie.

We hebben Corry en Piet vrijdag verrast met een etentje om ze te bedanken. We wilden ze graag meenemen naar iets nieuws in St Johann want er zijn restaurants waar ze al jaren komen. dat was nog niet zo gemakkelijk. UIteindelijk hebben we besloten voor ze te koken. Maar ja hoe krijgen we ze dan uit hun appartement. Wij ze naar een terrasje gelokt met een sms. Aan Kim de taak om ze om detuin te leiden. Nou ben ik daar niet zo goed in dus ik was echt super zenuwachtig, ik dacht dat heeft Piet meteen door. Ik op het terrasje op ze wachten, Danny met boodschappen naar hun appartement. Toen PiCo aankwamen vroeg Corry waar is Danny. Ik zeggen, je weet toch hoe die is die had nog even wat langer de tijd nodig. Wij een wijntje besteld (voor mij een cola, wel helder blijven haha) en na 10 minuutjes zei ik ik ga even plassen. Ik beneden afgerekend en een briefje geschreven voor PiCo en aan de ober gegeven. Nou mn hart ging in mijn keel te keer! haha. ik gauw naar het appartement gefietst en Danny geholpen met de voorbereidingen. Tafel buiten gezet en gezellig gedekt, meloen met ham gemaakt, stokbroodje met knoflookolie en toen kwamen ze terug. Super leuk. Tranen natuurlijk en cadeautjes inderdaad. Het is maar een kleinigheidje als je kijkt naar wat ze allemaal voor ons hebben gedaan maar we hebben het gedaan met heel veel liefde. Het was een hele fijne en gezellige avond met lekker eten!

Zaterdag met de hele groep bij La Rustica gegeten. Wat een lief stel mensen hebben we ontmoet en wat een lieve woorden bij het afscheid. Ook wij zullen nog aan jullie denken onderweg.

Het echte afscheid bij het appartement van PiCo was weer harversheurend, dat wij dit onze moeders toch aandoen.... pfffff. Maar er is geen andere manier, we moeten onze eigen weg volgen. En mama's en papa's, broers en zussen, vrineden en vriendinnen reizen allemaal met ons mee.

Volgens mij hoort afscheid nemen bij reizen. ik denk dat we onderweg nog vaak gedag moeten zeggen tegen lieve, mooie en vriendelijke mensen die we ontmoeten en waar we aan gehecht raken. Zoals Harm zo mooi heeft meegegeven aan Danny: Ik ga anders blijf ik.

Nu gaat het echt beginnen. De planning was vertrekken dinsdag maar dat liep even anders. Danny zijn fiets is gevallen (althans heeft een klein zetje gekregen door mijn kleine billetjes) en toen was de beugel van zijn kuopje helemaal verbogen waardoor hij scheef zat. Dat moest dus eerst gerepareerd worden. Dat is goed gelukt, terug kunnen buigen en opnieuw bevestigd en nu zijn we er klaar voor. Alle tassen ingepakt, uitgezocht, al het eten opgegeten wat ons was toegestopt :-), en nu begint het reizen. Morgen ochtend verrtrekken we rcihting Innsbruck. we zijn er klaar voor en hebben er super veel zin in. Geen vakantie meer maar op REIS!

Keep U Posted

D&K